สรภัญกลอนกราบไหว้พระคุณบิดามารดา

สรภัญกลอนกราบไหว้พระคุณบิดามารดา

ข้าขอกราบไหว้คุณ พระบิดาและมารดา
เลี้ยงลูกเฝ้ารักษา แต่ก่อนมาจึงเป็นคน
แสนยากลำบากกาย ไม่คิดยากลำบากตน
ในใจให้กังวล อยู่ด้วยลูกทุกเวลา
ยามกินถ้าลูกร้อง ก็ต้องวางวิ่งมาหา
ยามนอนไม่เต็มตา พอลูกร้องก็ต้องดู
ตัวเรือดยุงไรมด จะกวนกัดรีบอุ้มชู
อดกินอดนอนสู้ ทนลำยากหนักไม่เบา
คุณพ่อแม่มากนัก เปรียบน้ำหนักยิ่งภูเขา
แผ่นดินทั้งหมดเอา เปรียบคุณท่านไม่เท่าทัน
เหลือที่จะแทนคุณ ของท่านนั้นใหญ่อนันต์
เว้นไว้แต่เรือนธรรม์ เอามาสอนพอผ่อนบุญ
สอนธรรมที่จริงใจ รูปไม่เที่ยงไว้เป็นทุน
แล้วจึงแสดงคุณ ให้เห็นจริงตามทำนอง
นั่นแหล่ะจึงนับได้ ว่าสนองซึ่งคุณนา
แทนข้าวที่ป้อนมา และน้ำนมที่ดื่มกิน
แทนคุณประการอื่น ร้อยพันหมื่นเป็นอาจิณ
อย่างใดก็ไม่สิ้น พระคุณนั้นอนันต์เอยฯ